“Wie de zonde doet, is uit de duivel, want den duivel zondigt van den beginne. Hiertoe is de Zoon van God geopenbaard, opdat Hij de werken des duivels verbreken zou.”1
Om de herschepping van de mens en de levensbelangrijke betekenis van de onnavolgbare Vleeswording van de Heiland met betrekking tot het winnen van de strijd tegen de duivel, die de mens(heid) reeds in het Paradijs verloor, te verduidelijken, publiceren we hieronder enkele bladzijden van uiterst verheven schoonheid en uitzonderlijk grote diepgang, geschreven door Maximus de Belijder.
“Als gevolg van de zondeval plantte God de pijnlijke en natuurlijke geboorte, gebaseerd op lust en zonde, in het leven van de mens. In Zijn mensenliefde werd de Eengeboren Zoon en Woord van God mens om de menselijke natuur uit de impasse te bevrijden. Bij Zijn Vleeswording zonder zaad nam Christus een leven van hartstocht en passie op zich, Hij bleef evenwel zonder zonde. Omdat de duivelse krachten werken door de hartstochten, die door de zondeval een inherent deel werden van de menselijke natuur, kon de duivel ook Christus, na Zijn Menswording aanvallen. Hij meende dat Christus, net als elke mens, uit Adam de (besmette) menselijke natuur had ontvangen en realiseerde zich niet dat Christus deze vrijwillig had aanvaard. Daarom legde de duivel een hinderlaag in de hoop Christus te kunnen overtuigen de hartstochten te volgen, waardoor ook Hij een instrument in zijn handen zou worden. Christus stond de duivel toe Hem te beproeven met de eerste verleiding, het zintuiglijk genot. Hij wist hen te vangen in hun eigen strikken en verijdelde vanuit Zijn menselijke natuur de duivelse plannen. Christus bleef onoverwinnelijk voor elke verleiding. Deze overwinning behaalde Hij niet voor zichzelf, maar voor elke mens. Hij was immers voor het heil van de mensheid Mens geworden. Zo behaalde Hij voor de mensheid zege na zege. Wat een vreugde voor elke mens! Christus hoefde deze beproevingen niet te doorstaan, Hij is immers de Zoon van God, en dus vrij van elke hartstocht, maar Hij aanvaardde de strijd met de duivelse machten, die zich uiten door de hartstochten in de menselijke natuur. Hij wist de duivelse machten tenslotte te vernietigen door het lokaas van de dood, waarmee de duivel Adam in het Paradijs wist te verslaan en waarmee hij ook dacht Christus te verslaan.
Met deze eerste beproeving heeft Hij ‘de overheden en machten ontwapend en openlijk tentoongesteld en zo over hen gezegevierd.’2 Hij verdreef hen uit Zijn menselijke natuur en genas de vreugdebeleving in het passionele karakter van de mens. Met deze actie vernietigde Christus in zichzelf Adam’s daad, waardoor Hij in alle stilte,vrijwillig en bewust, de hartstochten had aanvaard, waardoor Hij de duivel toestemming gaf Zijn handelen te beheersen of te beïnvloeden. Adam kon zichzelf niet ontdoen van het net van de vleselijke pleziertjes, waarin hij gevangen zat: hij was bang met ontgoocheling en verdriet geconfronteerd te worden.
Door Zijn zege op de eerste beproeving, de verleiding van het genot, verijdelde Christus de helse plannen van de duivelse machten, heerschappijen en overheden. Toen liet God de demonen toe Christus op een tweede wijze te beproeven, nl. door pijn en lijden. Ook bij deze beproeving verdreef Hij de duivelse machten uit Zijn menselijke natuur: toen de pijn en het lijden als een gif Zijn Lichaam teisterde, wist Hij deze als een vuur te verbranden.
Toen Christus deze eerste beproeving (verleiding door genot) glansrijk in de woestijn doorstond, dwarsboomde Hij de plannen van de donkere krachten en heerschappijen en bevrijdde Hij de menselijke natuur van de verleiding van het genot. Door Zijn Lijden en Kruisdood vernietigde Christus de tweede beproeving (verleiding door pijn en lijden) en bevrijdde Hij de menselijke natuurlijk van de verleiding van (de angst voor) de pijn en het lijden. In Zijn liefde voor de mens nam Christus onze ongerechtigheid op Zich. M.a.w. Christus schreef, tot onze eer en glorie, Zijn overwinningen op in ons levensboek.
Omdat Christus Zich noch door plezier, noch door pijn, liet bekoren, kon de duivel niets van zijn passionele karakter in Hem ontdekken. Christus weerstond elke zonde in Zijn menselijke natuur en kon daardoor de duivelse krachten en machten kruisigen, toen Zijn Ziel ten Hemel voer. Satan was uiterst verbaasd, toen hij niets zondigs ontdekte in de menselijke natuur vol hartstochten, waarmee Christus Zich bij Zijn Vleeswording had bekleed. Christus onderwierp in Zijn Lichaam elke duivelse kracht, die na de zondeval de menselijke natuur beheerste, en bevrijdde hierdoor de mens van zijn eeuwenoude schuld en last.”3
De Geboorte (Vleeswording) en de Dood van Jezus Christus schonken aan de mens, die gevangen zat in de vicieuze cirkel van de zonde en het betalen van deze schuld, een nieuwe geboorte en veranderden de betekenis van de dood. Ze vernietigden de zonde, die de menselijke natuur had besmet, en openden een pad tot opstanding en verrijzenis.
1 1Joh. 3,8
2 Kol. 2,15
3 Maximus de Belijder, Tegen Thalassius
