MOEDER VAN GOD
Zij is voorzien door de Voorzienigheid onmiddellijk na de val van de mens.
Haar herinnering roept dus de kwestie van menselijk herstel op.
De eerste mens die hersteld zal worden is Jezus, Haar Zoon, en alle discipelen van Jezus, dus zij is ook de Moeder van de Kerk. Ze werd zelfs door Jezus, toen Hij aan het kruis hing, ingesteld als de Moeder van het Christendom.
Als ons leven alleen zou worden gereduceerd tot dit leven, dat tussen de wieg en het graf, zou alle beroering van het leven zinloos zijn. Maar ons leven is niet alleen dat.
Door ascese en liefde moet onze ziel de zuiverheid van de maagdelijke ziel bereiken, waarin ons eeuwige aangezicht zal worden geboren.
Het is dus niet alleen een gevolg van de Heer, een "imitatio Christi", maar ook een gevolg van de Moeder Gods. En de Moeder van God bleef geen van de menselijke pijnen gespaard. Van jongs af aan kende zij de toevlucht en vervolging van Herodes. Het zwaard van pijn was voor Haar ziel geprofeteerd.
Ze is het perfecte voorbeeld van zuiverheid en liefde, meegenomen tot naar het offer.
Evenzo, naast elke kruisiging van dit leven, zijn er maar weinigen voor hem bij God, en van de weinigen is zij de Moeder van God. Want om ons herstel te bereiken, moeten we door vele kruisbeelden gaan en hebben we een moederlijk hart voor ons nodig voor God.
God verlaat ons soms; de heiligen worden niet gehoorzaamd, maar moederlijke liefde verandert de hardheid van Gods Gerechtigheid weer in liefde.
De kerk zingt:
“Onder Uw genade ontsnappen we aan de Meesteres, Moeder van God de Maagd! In onze gebeden laat ons niet met afschuw achter, maar redt ons uit de nood: Een zuivere, Gezegende, Allerheiligste Moeder van God.”
Fragment uit: Vader Arsenie Boca - "Levende woorden", Carisma Publishing House, Deva, 2006, pp. 121-122.
