Op dinsdag 25 september, vertrekken we, samen met onze vrienden Nikodim en Nele, op pelgrimstocht naar Roemenië.
We vliegen direct naar Sibiu. Ik ontving de huurauto 's ochtends, wat, in tegenstelling tot wat ik reserveerde, er niet goed uitzag. Ik kreeg een andere auto, veel ouder en zeer slecht onderhouden. Het was een avontuur, we kunnen zeggen, gelukkig hadden we geen ongeluk. Maar genoeg incidenten ... lekke band ... drie keer!
Enfin , in de ochtend van 26 september gingen we rechtstreeks naar Prislop, bij het graf van onze Heilige Vader Arsenie Boca. Hier stopt de tijd, we smelten samen met het gebed naar één van de grootste hedendaagse Heilige van de Roemenen, we versmelten met de natuur die is versierd met alle kleuren en parfums van de herfst. Het is magisch, het is sereen, het is een zegen.
We gaan naar de residentie van PS Daniil Stoenescu, die ons altijd met veel liefde ontvangt, zelfs als een ouder die op zijn zoons wacht. Samen hebben we een uitstapje gemaakt naar het Retezat-gebergte, naar de Skite, door hem gebouwd. Hier had ik de vreugde en de zegen om de schildersjas van Vader Arsenie te zien en aan te raken die hij op Sinaia droeg. Alles is hier schoon, puur. Ik zou de kleine Skite kunnen vergelijken met een gebed in de Kathedraal van de bergen rondom. Het is een uitzonderlijk plaats.
De volgende dag zijn we vertrokken richting de geboorteplaats van Vader Arsenie, Vața de Sus.
Eerst hebben we de stad Brad bezocht, waar Vader Arsenie de middelbare school heeft afgestudeerd. Met de toestemming van de directeur, konden we de school bezoeken. In de tuin er is nog de eiken bom geplant door Zian Boca (toekomstige Vader Arsenie Boca), aan het einde van de middelbare school, als hoofd van de promotie. Helaas heeft de boom niet veel dagen meer, hij is droog.
Daarna hebben we het Goudmuseum bezocht.
Roemenië staat bekend als een land met rijke goudbronnen. Wat veel mensen misschien niet weten, is dat het land ook het enige gouden museum in Europa herbergt.
Het goudmuseum, ook bekend als de minerale verzameling van Brad, is een van de belangrijkste toeristische attracties in het Apusenigebergte.
Het museum is gevestigd in Brad, de provincie Hunedoara, en werd in 2012 heropend, na een vernieuwingsproces van vijf jaar. Het museumgebouw zelf is eigendom van de staat via Minvest Deva.
Het museum werd 100 jaar geleden opgericht en bevat een collectie van meer dan 2.000 exposities uit de hele wereld. Enkele van de meest opmerkelijke tentoonstellingen van het museum zijn die gemaakt van inheems goud, gevonden in het lokale Metaliferi-gebergte.
Sommige van de exposities lijken op de vorm van een veer, een Dacische vlag, een kristal of zelfs een hagedis. Het hagedisvormige stuk, hoewel slechts zeven tienden van een gram goud, werd geschat op ongeveer EUR 3 miljoen.
De collectie omvat archeologische objecten in het Brad-Criscior-gebied. Ze bewijzen dat mensen 5000 jaar geleden bestonden en dat goudmijnactiviteiten 2000 jaar geleden werden uitgevoerd. Er zijn oude gereedschappen en objecten gebruikt in de extractie en verwerking van gouderts, evenals suggestieve afbeeldingen met betrekking tot deze activiteiten.
Bezoekers hebben ook de kans om het goud in een unieke vorm te zien, zoals erts: fijn gedispergeerd, vrij of in concrescentie met andere mineralen, filamenten, dendrieten of granen.
De afzettingen in het Brad-gebied hebben spectaculaire vormen: planten, dieren of andere objecten zoals bladeren, slangen, vogelvleugels, een canon of de kaart van Roemenië.
Het museum heeft ook een algemene mineralencollectie met meer dan 800 tentoonstellingen uit vele landen. Het is georganiseerd op basis van wetenschappelijke criteria, zoals algemene opvattingen over mineralen, hun ontstaan of de chemische samenstelling. De verschillende vormen en kleuren van de mineralen, evenals alle informatie die je tijdens het bezoek leert, maken deze collectie het bekijken waard.
Nadat we een smakelijke lunch hebben geserveerd, gingen we naar Vața de Jos, waar we sliepen in een leuk, klein hotel.
We probeerden naar Vața de Sus te gaan, het kinderdorp van Vader Arsenie, maar dat lukte niet. We liepen een paar kilometer verderop in het bos, maar toen de avond begon te vallen, gingen we terug naar het hotel. De volgende keer moeten we 's ochtends naar Vața de Sus vertrekken, om tijd te hebben en de Bujoara-heuvel op te klimmen. Een groot deel van de weg is niet bereikbaar met de auto.
Het landschap is prachtig, een zeer schone lucht, het is gewoon een plek waar ik met veel plezier terug zou komen en langer verblijven.
De volgende stop was in Sarmizegetusa Regia, de oude hoofdstad van de Daciërs, onze voorouders.
Sarmizegetusa was eertijds de hoofdstad van het Dacische Rijk in het huidige Roemenië. De stad werd gesticht in de tweede helft van de 1e eeuw voor Christus en kende haar hoogtepunt onder koning Decebalus. Onder keizer Trajanus verklaarde het Romeinse Rijk de oorlog aan de Daciërs waarbij gevechten tussen beiden plaats vonden in 101-102 en 105-106. Hierbij werd Samizegetusa deels verwoest. Na de Romeinse verovering bouwden de Romeinen nieuwe versterkingen rondom de stad. Ze verloren echter al snel hun interesse in de nederzetting en bouwden 40km ten westen een nieuwe hoofdstad voor Dacië. Deze stad, Colonia Ulpia Traiana Augusta Dacica Sarmizegetusa, werd vernoemd naar de veroveraar van Dacië, keizer Trajanus, en de oude hoofdstad.
Sarmizegetusa is opgenomen in de Unesco werelderfgoedlijst als onderdeel van de Dacische forten van het Orăștiegebergte. Deze forten bevinden zich bijna allemaal in het district Hunedoara van het hedendaagse Roemenië.
Archeologische opgravingen zijn gestart in de 20e eeuw en legden drie belangrijke delen bloot: het sacrale gebied met de tempels, de versterkingen en een gedeelte met huizen. De overblijfselen zijn echter mager vergeleken met de grote bloeiende antieke stad die het ooit was. Er zijn overblijfselen van de Romeinse versterkingen met hierbij een aangelegde weg die naar het sacrale deel leidde. In dit sacrale deel bevinden zich zeven tempels, twee circulaire en 5 rechthoekige en één monumentaal altaar voor offerandes.
Na Sarmizegetusa rijden we naar Sâmbăta de Sus. Hier ontmoeten wij de groep van de Stichting ‘Vader Arsenie Boca’ en we gaan samen 3 dagen een rijke programma doen.
We krijgen een mooie suite in het hotel naast het Klooster en de Theologische Academie.
In het klooster is Vader Arsenie monnik en priester gewijd.
Op 3 mei 1940 Zian Boca wordt in het Brâncoveanu Klooster tot hierodiaken en monnik gewijd. Hij verkiest voortaan onder de naam ‘Arsenie’ door het leven te gaan, naar de Woestijnvader Arsenius de Grote (350-450). Hij start meteen met de renovatie van de gebouwen en de heraanleg van de omringende tuinen.
Op 10 april 1942 Vader Arsenie wordt tot hieromonnik, abt en priester gewijd.
Hij helpt Dumitru Stăniloaie, professor in de theologie, bij het vertalen van de eerste volumes van de Filokalia, een verzameling teksten van de vroegste Kerkvaders en monniken van de hesychastische traditie.
Hij blijft hier tot 1948.
Vrijdagavond, na het eten, vertrekken we in een nabijgelegen dorp waar de verrassing van de avond op ons wacht. Hier presenteerde de burgemeester van het dorp, samen met de priester en de dorpsbewoners ons een folklore-show.
De grote verrassing was het volksdansrecital van de jeugdgroep van het dorp, bekroond met een van de grote prijzen in deze leeftijdsgroep.
Prachtig, we hadden allemaal tranen in de ogen.
Daarna kregen we gebak en koekje, gemaakt door dorpsvrouwen en een glas water of wijn.
Zaterdagochtend, na het ontbijt, om 8.30 uur gingen we naar de cel van Vader Arsenie, in de bergen. Een vrij moeizaam weg, 4 uur lopen, tot 1800 m hoog waar de cel is uitgegraven.
Het landschap is prachtig en het feit dat je de voetsporen van de Vader volgt, geeft je vleugels, letterlijk en figuurlijk. Het laatste deel van de weg is echt alpinisme. We houden het touw vast, we zweten, we vallen en we opstaan, we springen, we stoppen om adem te halen en op kracht te komen, we gaan door, zonder het einde van de weg te zien. Het paatje is verborgen en omringde de bergrug met moeite. In feite, alleen de stenen borden geven echt aan dat we op de goede weg zijn. Neerkijken wordt niet aanbevolen voor mensen die hoogte vrees hebben.
Met het gebed in ons hart, het verlangen om boven aan te komen, we overwinnen de moeilijkheden van het klimmen, net zoals de zwarte geiten, heel gewoon hier en we bereiken de cel. Omdat we relatief vroeg aankwamen, voor de groep, konden we langer blijven bij de cel. Hier ben ik alle moeite vergeten, hier heb ik tranen van vreugde ontvangen, een onuitputtelijke bron van heilig water, ontsprongen uit de zuivere ziel, vol van liefde voor God en Zijn Heiligen.
Iedereen bid in stilte, voor onszelf, voor familie, spirituele vaders, vrienden, collega's, buren, voor het land, voor Europa, voor de hele wereld op aarde. Het Sublieme is een mysterieuze Poort, vol licht.
We kunnen deze plek 'wonderlijk uitzonderlijk' noemen!
De groep is aangekomen en een de priesters hielden een herdenkingsdienst voor Vader Arsenie Boca. Na het zingen van 'eeuwige gedachtenis', gingen we een voor een, dezelfde weg terug naar Sâmbăta de Sus.
Onderweg stopten we in het restaurantchalet van deze plaatsen en serveerden we de lunch. Heerlijk menu, we genieten van de bonensoep en polenta met crème fraîche en kaas. Natuurlijk proefden we ook een glas ,palinca’, een soort jenever, gemaakt door de lokale bevolking.
De weg terug naar het klooster en het hotel is net zo lang, gelukkig voor ons, waren we dicht bij het hotel toen het begon te regenen.
Na het avondeten, zijn we naar de conferentie gegaan, in de Academiezaal.
Hier, ikke en Nikodim hebben, ieder zijn buurt, gesproken over persoonlijke ervaringen gedurende de periode van het vertalen van Het Pad naar het Koninkrijk, boek geschreven door Vader Arsenie zelf.
Zijn ook nog twee priesters uitgenodigd om over Vader Arsenie te spreken, voornamelijk uit eigen ervaring. Kostbare momenten. Kostbare herinneringen.
De volgende dag, op zondag, hebben we deelgenomen aan de Heilige Liturgie en de herdenking van de Vader Arsenie. Momenten van opwinding, intens beleefd door ons en door alle pelgrims.
We bleven op zondag in het kloosterhotel, we rustten uit en we gingen naar de waterbron van de Vader Arsenie . We dronken en namen het water mee, naar de vreugde van ziel en lichaam.
'S Avonds gingen we naar een restaurant in het dorp en we hebben gegrilde forel uit de bergrivieren gegeten, met de traditionele ‘Mămăliga’ (polenta). Als dessert serveerden we traditionele Papanași, een soort donuts, buitengewoon lekker. We genoten ook van een glas Roemeense wijn uit de regio.
De volgende dag, op 1 oktober, gingen we weer naar de Heilige Liturgie in het klooster, voor het feest van de Moeder Gods Pokrof.
Daarna gingen we terug naar Sibiu. We genieten van de mooie weer en we bezoeken de stad Sibiu, het kunst- en geschiedenismuseum. 'S Avonds nemen we de diner in een Roemeens restaurant. Natuurlijk hebben we de Papanași niet gemist!
De volgende dag vlogen we terug naar Nederland met een overstap in München.
Onze kleine groep was blij, we dankten God en Vader Arsenie Boca voor de grote zegen om deze bedevaart te beleven.
