Een aanpak, in welke vorm dan ook, heeft invloed op het sublieme bestaan van Vader Arsenie Boca en is overweldigend in vele opzichten, en kan gebrek hebben aan bescheidenheid en nederigheid wat de Heer Jezus Christus vraagt.
Het is zeker dat op een gegeven moment, presentaties zullen komen die het niveau zullen bereiken van het overweldigende leven van diegene, die vanuit de positie van een heilige in het leven, hogere scholen voor zuivering van de ziel heeft gecreëerd en geleid. Dit terwijl Roemenië bezet was door de Sovjeten en in volle gang van obscurantisme en communisme na 23 augustus 1944.
Tijdens mijn pubertijd, bood een grote kans zich aan om de meest speciale persoon in mijn leven te ontmoeten in de gezegende klooster Sâmbata. Tijdens een atheïstische aanval, lukte het Vader Arsenie met hulp van de Goede Krachten om een sterke, huidige spiritueel te creëren die ooit gekend is in Roemenië.
Mijn hele structuur werd georiënteerd naar wetenschappelijke kennis toen ik nog studeerde. Dankzij mijn zus ben ik aan deze medium van hoge spiritualiteit gekomen, gevormd door Vader Arsenie Boca. Toentertijd zij studeerde nog geneeskunde. Ze was spiritueel ontwikkelt en bevond zich in de cirkel van jonge studenten rondom de Vader.
Door het nieuw geïnstalleerd communistische regime, werd ik gedwongen om sublieme luchtvaart vluchten te veranderen met zogenaamde nauwkeurige laboratoria installaties. In een zomer, was ik thuis bij mijn ouders in het noorden van Moldavië (Roemenië), en deed ik ontzettend veel moeite om de zomer sessie van examens te halen om naar universiteit te gaan, in een grote, mooie kamer met uitzicht op de tuin.
Plotseling, voelde ik een schim van een persoon achter de gesloten deur van de kamer waarin ik aan het leren was. Toen ik erop afstapte om te kijken wat er aan de hand was, liep ik tegen mijn zus aan en zij legde mij uit dat ze niet aan de kant zou gaan totdat ik haar zou beloven om met haar mee te gaan naar het Brâncoveanu klooster, in de buurt van Făgăraș (Transilvanië). Ik moet bekennen dat hoewel ik met haar meeging naar de Vader, dat ik boos en radeloos was dat ik mij niet kon voorbereiden voor de examens.
Aangekomen bij het klooster, zag ik in de verte, eindelijk een groep jongeren van beide seksen. Allemaal studenten die een cirkel vormden van honderden mensen in de boomgaard van het klooster bij een ronde heuvel. Daar zat een jonge man op een stoel, erg knap, en gekleed in een witte soutane van lamswol en omgord met een brede zwarte leren riem met een gesp met een grote X erop.
Zijn haar was glanzend zwart, had een relatief kleine baard en een mooi figuur waaruit twee blauwe ogen uit staken als laser waarin je niet kon kijken. Persoonlijk had ik niet de intentie om deze person aan te horen aangezien hij op mij overkwam, in mijn gedachte, als een bedrieger die honderden studenten om hem heen betoverde. Ik positioneerde mij zo een honderd meter verder weg van de groep die in extase naar de priester monnik aan het luisteren waren en leunde met mijn schouder tegen één van de jonge bomen uit de omgeving. Ik was extreem benieuwd naar wat deze monnik met universitaire achtergrond, te zeggen had tegen de grote groep van jonge studenten die ieder op hun beurt, hun milieu waardeerde als hun elite.
Ik was verbaasd door het verhaal van diegene van het topje van de ronde heuvel en erkende dat het ging over een boek van een schrijfster uit Zweden, Selma Lagerlöf, die ik lang geleden had gelezen, vertaald in het frans als “La Flame” (Het vuur). De groep van honderden studenten volgden met emotie en spanning de roman en wachtten gretig op de discussie met Vader Arsenie.
Ik zag hem naar beneden van de ronde heuvel komen en in plaats van richting de steeg te gaan die leidde naar de abdij, liep hij richting de plek waar ik stond. Ik ging snel aan de kant, maar Vader Arsenie legde zijn hand op mijn schouder en vroeg mij: “Zeg het is, Dane, zeg het eerlijk, denk jij dat ik een bedrieger ben?”. Ik wist zeker dat niemand die daar was mij kende, omdat het de eerste keer was dat ik bij het klooster was en mijn zus die verlegen en teruggetrokken was, was nergens meer te bekennen. Ik draaide me om naar de Vader, keek hem geëmotioneerd, maar verlegen aan en vroeg hem om mij te vergeven, aangezien ik mij dat inderdaad afvroeg en in mijn achterhoofd smeekte ik om God om mij te helpen in dit dilemma. Vader hield mij nog steeds vast bij mijn schouder en zei dat hij graag wou dat ik nog zou blijven om een beetje te praten, toen wij wandelden door de boomgaard van het klooster richting de kerk.
Ik wil graag vermelden dat tussen mij en Vader Arsenie Boca grote verschillen waren, zowel leeftijd als opleiding, en de spirituele relatie met Jezus. Ik zeg met bescheidenheid dat sindsdien, een vriendschap tussen ons creëerde, waarmee ik blij was en bewust van zijn grote superioriteit, die geliefd was door het hele land, aangezien hij de grote biechtvader van de Roemenen was, die onderdrukt door lot hem nodig hadden. In de jaren die volgden tot aan mijn arrestatie door het communistische regime, wist Vader Arsenie van de zware tijd die mij te wachten stond. Tijdens de heilige feestdag Pasen in 1947, wilden wij hem bij ons aan tafel hebben samen met Vader Mladin, de toekomstige Metropoliet van Transilvanië. Toen ik erop uitging om hem uit te nodigen naar het huis van de Sâmbăta wateren, stond ik op het punt om te klimmen naar de cabine op de piek en toen zag ik hem op de vlakte rondom het klooster, omringd door enkel duizend mensen geknield in concentrische cirkels. Vader Arsenie stond in het midden van de cirkel en gaf een preek vanaf een kleine verhoging. Ik realiseerde mij toen dat het onmogelijk was om met hem in contact te komen aangezien de afstand tussen ons wel ongeveer 150 meter was. Ik stond op het randje van de grote cirkel van gelovigen en ik streef ernaar om een oplossing te vinden. Op een gegeven moment stopte Vader Arsenie met zijn preek en keerde zich tot mij met zijn uitgestoken hand en zei hardop: “Ik kan vandaag niet, maar morgen”.
Ik was diep ontroerd door het feit dat Vader Arsenie goddelijke genade had die alleen maar de heiligen hadden. Door mijn gebruikelijke relatie met de Vader, ben ik ervan overtuigd dat ondanks de enorme kloof tussen zijn grote spirituele krachten en de normale mensen met wie hij niet praatte, hij ieders gedachten kon beantwoorden ondanks ze niet uitgesproken waren. Het was grote barmhartigheid van God over de Roemeense mensen, in de slechte periode in de geschiedenis, namelijk de communistische Sovjet bezetting, om een Heilige zoals Vader Arsenie op aarde te hebben. Vader Arsenie, net zoals de andere grote heiligen, leefde in een andere dimensie van de tijd.
Tijdens de tweede paasdag, accepteerde de Vader de uitnodiging om samen te eten. Hij kwam met zijn goede vriend van college, Vader Mladin, die later bisschop werd, net zoals voorspeld door Vader Arsenie tijdens hun studenten tijd. Veel later realiseerde ik mij dat, door mijn zus, ik de biechtvader had ontmoet, en wat was de betekenis van de maaltijd. Vader zat recht tegenover mij aan tafel en keek aandachtig naar mijn fysionomie, net zoals radiografie. Volgens de woorden van mijn zus, legde Vader zijn hoofd in zijn handen als uitdrukking van innerlijke pijn. Op dat moment, was hij bewust van mijn dramatische nabije toekomst, lijdend samen met andere gevangene studenten, wraak die door vele jaren had ontwikkeld door de bolsjewistische linkse krachten tegenover Roemeense studenten.
Deze eerste pagina’s zijn bedoeld ter inleiding op mijn bescheiden presentatie van het leven van Vader Arsenie, een poging tot een realistische terugdraaiing van het kleurrijke leven van de Heilige, die hoog in spiritualiteit bevindt ten opzichte van ons bestaan.
Periode van spirituele leven in het Klooster Sâmbăta
Vader Arsenie kwam naar het klooster in het voorjaar van 1939, en in het volgende jaar, op 3 mei 1940, hij geknipt werd als monnik en de naam Arsenie op zich nam.
Een voormalig zanger van het klooster vertelde met nederigheid en angst over God, hoe Vader Arsenie uit het kerkgebouw verscheen, op weg naar het altaar in het bos, het heilige liturgie te vieren. Hij ging met spoed naar de Vader toe en schreeuwde bang: “Oh Vader, U zit vol met vuur!” Maar Vader antwoordde kalm dat hij al iets voelde verbrandde en zonder iets verder te zeggen, klom hij naar het altaar. (…)
Vader Arsenie heeft een werkelijke spirituele beweging van de geestelijke gecreëerd in het klooster, die werd bijgewoond door duizenden intellectuelen uit alle hoeken van het land waarvan merendeel boeren waren uit de dorpen van Făgăraș, het grootste deel van het land wat theoloog Nichifor Crainic opviel. Studenten van alle universiteiten van het land kwamen vol enthousiasme naar het klooster om Vader Arsenie aan te horen, die door hen werd beschouwd als de grootste visionair van alle tijden. Door de enorme populariteit van de Vader, werden abonnementen gedrukt bij het Filocalia in Sibiu voor de boeren uit Făgăraș, ondanks de armste periode in de laatste jaren, als gevolg van voornamelijk de droogte. Het land Făgăraș, net zoals andere delen van het land, beleefde een geestelijke wedergeboorte door de wonderbaarlijke verschijning van een nieuw Apostel van Jezus. Het wonder vond plaats tijdens de communistische agressie die uitgevoerd werd door de Sovjet bezettingstroepen, als een paradox die alleen maar mogelijk werd gemaakt door God. Het was ongelofelijk dat in die periode waarin de elite gedood werd of in de gevangenis geplaatst werd, een spontane opleving plaats vond van hoge, christelijke spiritualiteit, die tegen het communisme inging.
Activisten uit de partij uit Brașov en Făgăraș waren verbaasd en onthutst en kwamen naar de Vader toe in het klooster om met hem te praten om hem te overtuigen om van de partij lid te worden. Ze wilden laten zien dat de communistische ideologie voor de armen was en dat het veel gemeenschappelijke punten had met wat de Vader doet. Zijn antwoord, met goede wil, was dat hij de eerste communist zou zijn als zij, de communisten, in God zullen geloven.
Vader herbouwde de kloosterkerk en realiseerde dit een uitzonderlijke, verbazingwekkend korte tijd. Iedereen uit het klooster was verbaasd door het eten van de Vader die bijna niet bestond. Hij bereidde zijn eigen vasten voedsel voor, die voornamelijk bestond uit rauwe wortelen of geraspt.
Vader Arsenie beschouwde het als een daad van grote heiligheid om de Evangelie te lezen tijdens de dienst en volgens hem, nam Jezus Christus zelf deel bij de uitvoering van dat. Hij sprak de mensen om zich heen aan over de liturgische mysterie en mystiek. Bij het vaststellen van het sacrament van de Eucharistie, citeerde de priester de woorden van Jezus van tijdens het Laatste Avondmaal op Witte Donderdag: “Neem, eet, dit is mijn lichaam, die voor U gebroken wordt voor de vergeving van Uw zonden.” Elke keer bij het vieren van de heilige mysterie, liet Vader Arsenie een traan vallen.
Vader was een zweep van God voor de verachtelijke zielen en goddelijke tederheid voor de mensen met een zuivere ziel. In 1942, ging hij naar kasteel Bran, naar Princes Ileana, de zus van de Koning van trieste herinneringen, Carol II om de Orthodoxe Kapel te wijden, op de binnenplaats van een ziekenhuis door haar opgericht. Zij vluchtte naar de VS, voor de gedwongen troonsafstand van koning Michail, toen het land werd bezet door de Russische troepen. Ze kreeg de naam van Moeder Alexandra en werd de abt van de Orthodoxe klooster in Amerika, door haar opgericht.
Prinses Ileana was triest door het tragische lot, die werd beleefd door het Roemeense volk. Ze zei droevig dat “Roemenië het enige land is waarin succes geen succes heeft.”
Vader Arsenie heeft Jezus zien lijden door het communistische terreur, wanneer mensen s’ nachts uit het huis werden gesleurd door de martelaren om de Almachtige te versterken. Vader zei in diverse gelegenheden, dat Jezus in ons leven komt als gewone mens, om de mensen eraan te herinneren dat hij ook een mens is geweest en het ultieme offer van de kruisiging aanvaardde, in de grootste kwellingen van de mens voor de verlossing van gelovigen.
Arrestatie in 1948 en vertrek uit Prislop
Vader Arsenie werd lastig gevallen door de communistische autoriteiten, maar de moeilijkste voor hem en voor alle Roemenen was de accentuatie van het oprichten van een nieuw Sovjetpolitiek orgaan van repressie, genoemd Veiligheid.
Op één van de ochtenden van de laatste dagen van Mei, bad Vader de hele nacht. Hij wist dat de Veiligheid functionarissen op weg naar hem waren en hij ging door met bidden bij het altaar uit het bos. De auto van de Veiligheid stopte vlakbij en liepen het altaar in om aan te kondigen dat hij mee moest. Vader vertelde hen dat ze nog even moesten wachten aangezien hij nog wat te doen had.
Intussen, stak de communistische bestuurder , geïntimideerd en bang, het sleutel in het contactslot, omdat hij wist van de speciale krachten van de Vader. Tot verbazing begon de motor te draaien, maar zonder op te starten. De bestuurder kreeg een bezweet gezicht en de andere mannen van de Veiligheid raakten in paniek. Vader verscheen kort daarna, klom in de auto en zei de bestuurder de auto te starten, maar de bestuurder wist dat de motor niet werkte. Vader maakte een gebaar naar de bestuurder om de sleutel te draaien en de motor begon te brullen. Hij vertelde dat er geen probleem was geweest als ze hem hadden gelaten om zijn werk af te maken.
Vader werd opgesloten in een cel in Făgăraș. Hij knielde neer op een koude plavuis en begon te bidden.
Na een tijdje, kwam de dienstofficier een inspectie doen die begeleid werd door de conciërge. Ze openden het kijkgaatje van de deur en zagen hoe Vader aan het bidden was. Toen ze daarna de deur openden, was Vader niet meer binnen. De cel was leeg. Bang, doodsbang, en bevend sloten de mannen de deur en keken opnieuw door het kijkgaatje. Stomme verbazing!
Vader Arsenie Boca zat nog steeds roerloos op zijn knieën aan een tafeltje met daarop een kaars aangestoken met de Heilige Evangelie. De officier had geen kleur meer in zijn gezicht en besefte zich dat hij op het punt stond van dementie en vertrok naar het kantoor van de commandant. Ondertussen sloeg de commandant ook alarm bij de volledige beveiliging in Făgăraș. Het hele team van de Veiligheid was op weg naar de cel van de Vader en ze beschuldigeden de officier dat hij incompetent was en last had van mentale instabiliteit. Aangekomen bij de voorkant van de cel, keek de commandant naar binnen via het kijkgaatje en zag Vader Arsenie zitten.
De commandant was bereid om de officier en de conciërge te straffen toen de sleutel in het deurgat werd gestoken en de deur open werd gedaan.
Weer stomme verbazing! De cel was leeg! Ook de Veiligheid in Brașov werd gealarmeerd. Omdat ze niks te doen hadden, en niet voor meer problemen te zorgen, gaven ze de opdracht om de man vrij te laten.
Deze overwinning van de Vader was het begin van de beslissing om hem kapot te maken door alle mogelijke inspanningen en methoden mogelijk. Dat maakte hem vijand nummer 1 van het communistische regime in Roemenië, maar tijdelijk geslaagd, door zijn hoge spiritualiteit, de onoverwinnelijke mythe van de materialistische conceptie te overwinnen.
Ik slaagde erin om uit te vinden over een aantal aanslagen tot moord van Vader Arsenie, waar alleen een paar mensen iets over wisten. Een van deze aanvallen vond plaats in het Cernica klooster, waar Vader Arsenie vergiftigd was, maar het overleefde. Ook gooiden ze hem in het meer van Cernica, aangezien dood werd beschouwd. Terug naar zijn favoriete plaats, waar hij een was met de natuur, lukte het hem om God voor eeuwig in zijn ziel te hebben. Het was niet dat Vader Arsenie bang was voor de dood, hij wist alleen wel dat het passeren naar het Koninkrijk der Hemelen alleen gebeurde wanneer God zal beslissen.
Tijdens de nieuwe gecreëerde voorwaarden, gejacht als de wilde dieren die onder de kogel van de jager vielen, kleedde Vader Arsenie zich in kledij van de doden tegen de wereld waar hij geboren werd, overwon met de ziel de wisselvalligheden van het leven van een sterveling. Zijn hele leven behoorde tot die van God.
Een groot verdriet daalde neer op het land toen de arrestaties en de permanente gespannen staat namen toe.
Metropoliet Bălan hield van Vader Arsenie, en koesterde zijn werkelijke waarde, maar deze druk ertegen werd groter met de tijd.
De opdracht om het klooster Sâmbata te verlaten stond gelijk aan de fysieke vernietiging van Vader Arsenie Boca, onderworpen aan langdurige ontbering, bestaande uit extreme moord als uiteindelijke oplossing, als de dood niet vanzelf zou gebeuren. Verhuizen naar Prislop was werkelijk een verwijzing naar ballingschap, de voormalige omstandigheden waren zo erg dat hij uiteindelijk zelf zou doodgaan aan de kou, ziekte, ondervoeding. Zijn voormalige klooster onderging totale ineenstorting.
Prislop was een van de meest geïsoleerde delen van het land op het gebied van reliëf.
Maar de duivelse plannen van de Veiligheid zijn getransformeerd in de proliferatie van het Christendom, en Prislop werd het nieuwe klooster Sâmbăta, bestormd door de enthousiaste gelovigen die blij waren hun heilige terug in leven te vinden. Gods hand kwam neer op de verlaten monastieke nederzetting op het moment dat Vader Arsenie daar arriveerde. Het is ongelofelijk wat de hand van de mens kan doen, als hij gevleugeld is van de genade van God.
Het meest interessante deel is de transformatie van Klooster Prislop als belangrijkste bedevaartsoord van het land, waar de grootste monastieke persoonlijkheid, vanaf Daniil Sihastrul tot nu toe, begraven is.
Maar het leven van het klooster en die van Vader Arsenie nemen weer een serieuze wending. Op 15 Januari 1950 werd de Vader weer gearresteerd en naar de gevangenis in Brașov gebracht voor onderzoek. Een van de onderzoekers wilde de chefs onder de indruk krijgen en zonder te weten van de spirituele kracht van de Vader sloeg hij hem hard met zijn rechterhand. Tot verbazing steeg hij ongedeerd uit zijn stoel en pakte hem vast met extreme ernst: “De hand die mij heeft geraakt, zal niemand anders meer raken”.
Op dat moment gaf de folteraar een vreselijke schreeuw en zijn rechterhand bleef hulpeloos hangen.
De Vader werd veroordeeld tot 9 maanden gevangenis straf en dwangarbeid bij de bouwterrein Poarta Albă, bij de Donau-Zwarte Zee Kanaal. Deze plek werd beschouwd als een vernietigingskamp. De bouwterrein strekte over tientallen kilometers in de vorm van een sloot en was paar honderd meter breed zodat de lengte werd verloren in de verte. Tienduizenden mensen graven honderden kubieke meters aarde met de hand, pikhouwelen en schoppen.
Door Churchill in Engeland en Roosevelt in Amerika, werden miljoenen Roemenen gedood door de Russische bezetting, waaronder ook hen bij de Kanaal Dunărea bij de Zwarte Zee. De groep waarin de Vader toegewezen was bestond volledig uit mensen die de leeftijd van 60 jaar hadden overschreden en na een aantal maanden de eerste symptomen van totale fysieke instorting vertoonden. De komst van de Vader, in het midden van de gedetineerden, was vergelijkbaar met een oase voor besparing van de dood.
De Vader werkte hard voor de andere ouderen die machteloos waren. Zijn armen dienden als een graafmachine. De bewakers behandelden hem met respect, aangezien hij bekend stond om zijn kracht een spirituele communicatie, en contact kon opnemen met hun geliefden, alsof met zijn moeder die ver in Vața de Sus woonde. Hij kwam erachter wie ziek was en wie niet lang meer te leven hadden. Elke keer als hij kon uitrusten bij de wacht, nam hij contact op met de persoon die hem op aarde had gebracht en als een non van de klooster leefde.
In de dagen die volgden, ging de Vader naar de bewaker toe om te vragen om een paar uur rust, belovend dat hij zijn werk af zou krijgen. De bewaker liet hem, omdat hij hem vertrouwde. Maar die dag kwamen orders van boven om het aantal gedetineerden te controleren. Alles was in orde totdat ze de brigade van de Vader bereikten en één gevangene ontbrak, een monnik.
Onmiddellijk ging de alarmbel af in het gehele gebied, de toegangshekken werden gesloten en de controle en tellen begon weer. Tot ieders verbazing, toen ze weer de brigade van de Vader bereikte, was de monnik aanwezig. De luitenant begreep er niks meer van. Geërgerd vroeg hij aan de gedetineerde waar hij was, alhoewel er geen tekenen waren dat hij het kamp verlaten had.
Het antwoord werd gegeven door de Vader en liet iedereen verbijsterd achter: “In de pauze waarvoor ik toestemming had gekregen en om uit te rusten, was ik bij de begrafenis van mijn moeder, vlakbij Vața de Sus.”
Voor iemand om naar de Apuseni gebergte te vertrekken en terug te keren, wat ongeveer 800 km ver was, in minder dan twee uur, zonder het openen of beschadigen van de poorten van het kamp was buiten hun macht van begrip. Het hoofd van de Veiligheid nam het probleem onmiddellijk op zich, ervan overtuigd dat de Vader onopgemerkt ergens had geslapen, want het was plausibel onmogelijk voor hem om naar de dorp in Transilvanië te vertrekken en ervan terug te keren voor de begrafenis van zijn moeder in minder dan twee uur. Eén van de kolonel commandanten gaf bevel om te controleren of de Vader daadwerkelijk de begrafenis van zijn moeder had bijgewoond. Het antwoord kwam direct van de commandant-generaal van het ministerie van Staatsveiligheid en bevestigde dat Vader Arsenie Boca bij de begrafenis van zijn moeder vlakbij Vața de Sus was.
De tweede dag arriveerde bij commandant van de veiligheid langs de Donau Zwarte Zee Kanaal het bevel om Vader Arsenie Boca te bevrijden. Tijdens een vergadering was unaniem besloten dat het beter was om toezicht op de Vader te houden in vrijheid dan in een cel, waarbij hij kan komen en gaan wanneer die wilt. Het vrijstellen van de Vader uit de kanaal vond plaats midden 1952 en hij vertrok gelijk naar zijn klooster.
Vader Arsenie was een visionair en een helderziende, net zoals de grote heiligen van de kerk van Jezus. Hij wist dat na de terugkomst van het kanaal, het heilige klooster, samen met de nonnen, zullen onderdrukt worden, net zoals het vroege christendom.
En dit moment kwam, toen een auto arriveerde op de binnenplaats van het klooster en de Veiligheid Officier kondigde aan dat het Klooster een Verpleging huis werd voor de ouderen en de nonnen vrij waren om het te verlaten, samen met alleen hun persoonlijke bezittingen. Vader werd begroet door een burger toen hij naar beneden kwam en uitstapte uit zijn auto achter de vrachtwagen. Deze persoon legitimeerde zichzelf als de bisdom secretaris van Arad, en overhandigde hem een grote envelop met een bisdom logo. De secretaris vroeg hem de beslissing van de hoge priester te lezen. Door deze officiële akte mocht priester Arsenie Boca, vanaf deze dag, geen priesterlijke activiteit meer doen, noch de kleren te dragen.
Hij kreeg het recht om te bepalen waar hij heen wou, als een civiele persoon. De secretaris vertelde hem dat het beter was om het voormalige klooster te verlaten met de auto van de bisschop om het contact te vermijden met de beveiliging.
Na zware en gevaarlijke ballingschap, begonnen met het opheffen van Klooster Prislop, bevond Vader zich plotseling in een vergelijkbare situatie met een zwerver, zonder geen middelen van bestaan en die werd overtroffen door zijn grote geestelijke kracht. Hij had de genade van de Athos gebergte, waar hij de grote vasten van 40 dagen heeft gehouden die alleen de grote heiligen van vroegere jaren in staat waren te doen.
De grote massa van intellectuelen en de menigte van gelovigen van allerlei sociale milieu werden ook blootgesteld aan het gevaar van antichristelijke en monastieke vervolging. Zei volgden hem, hun grote priester, met hun ziel, die vervolgd werd en in levensgevaar was.
In deze situatie, waarin alle kwade krachten gericht waren op Vader Arsenie, waren de hogere zielen met hem, om de hem te helpen. Zo was hij bijvoorbeeld aangenomen als schilder bij de Patriarchie in Bucharest. Over deze periode hebben wij veel verhalen, vooral van de gelovigen die hem opzochten.
Een student aan Theologie vroeg de Vader om een icoon voor hem te schilderen. Deze wens werd in vervulling gebracht en Vader waarschuwde hem dat deze icoon veel genade had. Iets later, vertelde deze toekomstige priester dat hij op de motorfiets was met het schilderij en een enorme regenbui over hem heen kwam en alles was nat, met uitzondering de icoon!
In 1968 ging Vader met pensioen en trok zich terug in het dorp Drăgănescu, in de buurt van Boekarest waar hij aan een monumentale schilder werk voor de kerk St. Nicolaas begon.
Zonder dat iemand besefte, nam deze kerk de plaats van klooster Sâmbata in, in termen van spirituele samenvoeging van Vader Arsenie en de grote massa van gelovigen. De gelovigen kwamen om het icoon te vereren terwijl de Vader boven hen stond met een penseel, en monosyllabisch hen antwoordde, toen de geheime politie bewaker ontbrak.
Het schilderen van de iconen en religieuze scènes op de muren van de kerk zorgde voor een transcendentale verbinding van de vader met God. De dag van vandaag, deze Kerk in Drăgănescu wordt beschouwd als de Sixtijnse Kapel van de Roemeense orthodoxie.
Vader Arsenie was een visionair, net zoals alle heiligen die geen beperkingen van tijd en ruimte hebben. Er bestaat een schilderij van Vader in Draganescu die pas na vele jaren begrepen werd. Op deze visionaire schilderij met apocalyptische karakters, kan men twee zeer hoge torens van elkaar onderscheiden, van een relatief kleine afstand van elkaar die uiteenvallen in de enorme wolken van stof en rook. Wanneer je kijkt naar het schilderij, is het onmogelijk om niet te denken aan de vernietiging van Twin Towers in New York, op 11 September 2001.
Eén van de meest overweldigende schilderijen is die van Jezus, geschilderd met de perceptie alsof die totaal anders is dan de anderen. Het is de eerste poging tot het visualiseren van het dualisme van God-Mens in een schilderij.
Kort voor het eindigen van de schilderijen in kerk Drăgănescu, ging Vader zijn eigen werkplaats en een cel in Sinaia bouwen.
Het uitsterven van het aardse leven van de Vader
Vader leefde als een heilige en stierf als een martelaar, vermoord door criminele mishandeling op 28 November 1989 door twee veiligheidsagenten. Met zijn speciale visionaire krachten, hij zag zijn eigen dood, afgebeeld in een schilderij in kerk Drăgănescu van een gekruisigde monnik.
Hij zag ook dat zijn dood vastberaden was door een vrouw, waarschijnlijk Elena Ceaușescu (getuigenis van Maria Dumitrascu).
Vader Horia, die dicht bij Vader Arsenie woonde, wist van de vergadering af met hoge persoonlijkheden voordat hij dood ging.
De Veiligheidsagenten zette hem brutaal in de auto en namen hem mee naar een onbekende plaats. Het is moeilijk om erachter te komen hoe de Vader mishandeld werd, maar het is een feit dat hij onderworpen werd aan de ergste martelingen, waarbij zijn vingers aan te pas kwamen en die waarschijnlijk ook vernietigd waren, met de uitzondering van de wijsvinger van zijn rechterhand.
Op het lichaam van de Vader, wiens lichaam in een kist in klooster Prislop begraven werd, kon gezien worden dat zijn wangen verbrand waren in een cirkel met een diameter van ongeveer 2 cm, en de huid van zijn gezicht liet sporen van trauma zien en waarvan de kleur groengeel was.
Het overlijden van de Vader gebeurde in Sinaia, waar ook het lichaam werd overgegeven door de agenten aan de nonnen van het klooster in dezelfde plaats. Priester Bunescu heeft hem gewassen, waarna hij hem heeft gekleed in gewaden die hij niet meer had gedragen sinds 1959, toen priesterschap praktijken verboden werden, en hem in de kist geplaatst. Het vervoeren van de kist vond onmiddellijk plaats naar het klooster Prislop waar hij vervolgens begraven werd op 4 december 1989 in een graf die hij zelf had uitgekozen toen hij nog leefde.
Epiloog
Over Vader Arsenie kan niemand een complete presentatie doen. Alhoewel, we kunnen hem bidden, net zoals hij ons vertelde toen hij nog in leven was, dat we hem konden oproepen na zijn dood en hij zou dan voor ons bidden.
De spirituele krachten van hij die heilig was tijdens zijn leven zijn velen. Een van de meest opvallende en op de voorgrond, was het lezen van de gedachten van de mensen zodat hij een werkelijke biechtvader was en een genezer van de zielen.
Een ander gunstige kracht was het uitoefenen van zijn energie op de zwakken en lijdende, uit eigen kracht en het verlenen van goddelijke genade; hierbij moet vermeld worden dat Vader de goddelijke staat kon benaderen via de uitgang van tijd en ruimte; zoals het verlaten van het Kanaal om de begrafenis van zijn Moeder bij Vata te bezoeken, op 760 km afstand binnen enkele minuten.
Vader was een visionair over tijd. Zo de schilderij in kerk Drăgănescu over de vernietiging van de Twin Towers, vele jaren daarvoor.
De verschijning van de Vader was charismatisch, met unieke ogen die de goede krachten konden doorgeven.
Hij had de kracht om de boze geesten te domineren, en het doorgeven van zijn gedachten of adviezen.
Vader verlichte de personen met een schoon ziel, in belangrijke situaties voor hun spirituele evolutie. Hij zag het positieve aspect van lijden, met de voorwaarde om de oorsprong ervan te accepteren. Hij beweerde dat het leed verheft en reinigt de ziel. Het leed komt van ons zelf maar ook van de voorvaderen van drie generaties.
Vader had de genade om door mensen te zien, drie generaties geleden. Hij zei dat ieder mens een genetische lading van drie generaties voor hem draagt. Door zijn enkele opmerkingen, verdient aanbeveling de opmerking dat de zonden worden geregistreerd in de genetische code van iedereen.
“Wij zijn niet geëvolueerd van de apen, maar we maken grote passen ernaartoe”.
“Als het natuurlijk was voor de mens om te roken, dan had God ons uitgerust met een schoorsteen voor het vrijlaten van de rook”.
“Zonde is een samenzwering tegen God of zijn bevelen”.
“De liefde van God voor de grootste zondaar is groter dan de liefde van de grootste heilige voor God”.
“De Heilige Liturgie houdt de wereld nog”.
“Het geestelijke roer bepaalt de koers die wij varen en de eindhaven waar wij voet aan wal moeten zetten”.
“Er zijn vele manieren om het Koninkrijk van God binnen te gaan, maar er is slechts één deur: Jezus”.
“God vraagt niet om wonderen, God is de maker van wonderen!”
“Het Christendom is niet zomaar een zondag aangelegenheid, maar het is een dagelijkse inspanning”.
“De waarheid is een levend wezen”.
“Het langste pad is het pad van het oor aan het hart”.
Fragmenten uit het boek "Vader Arsenie Boca, een heilige van onze tijd", auteur Dan Lucinescu.
