Deze titel is waar, woord voor woord. We herinneren ons het schadelijk effect dat hormonen kunnen hebben op de cortex en waardoor het lichaam wordt aangezet tot daden van wellust, overspel of ontucht. Ook alcohol leidt pertinent en onmiddellijk tot deze zeer negatieve gevolgen. Alcohol is erg destructief van aard: het verbrandt en ondermijnt alles en vermoordt miljoenen zenuwcellen. Ook deze wandaad wordt genoteerd in de genetische code van elke mens en als erfelijk kenmerk in latente of niet-latente wijze doorgegeven van ouder op kind.

  Het is echter nog erger dan vermoed. Als een jongere begint alcohol te drinken tijdens zijn puberteit, dan wordt hij impotent. Zijn geslachtsklieren zullen wegkwijnen en enkel onvruchtbare cellen voortbrengen. Het is het afweermechanisme van onze natuur, die zichzelf beschermt en elke opgelegde last poogt af te werpen. Maar ook wie slechts op latere leeftijd tot het overmatig drinken van alcohol overgaat, zal zijn of haar straf niet ontlopen. Wetenschappers hebben ontdekt dat alcoholisme aanleiding kan geven tot het aanmaken van monsterlijke zaadcellen met twee hoofden of twee staarten.

Pijnlijk is ook de volgende vaststelling: wanneer de verwekking gebeurt tijdens een dronkenschap, wat eigenlijk eerder lijkt op een verkrachting dan op een daad van liefde, dan zal de nakomeling, ten gevolge van ‘het dronken zaad’, allicht lijden aan epilepsie of vallende ziekte, d.i. een ongeneeslijke ziekte van het zenuwstelsel. De kans wordt des te groter, naarmate een resem van vloeken en vervloekingen wordt geuit, tot grote walging en angst van de arme, beklagenswaardige moeder. Er is een onmiskenbaar onevenwicht op vlak van emoties en moraliteit en er is een onloochenbare kans op erfelijke gebreken en genetisch bepaalde ziekten. Misschien kan de moeder in dit geval nog wat soelaas bieden. Indien dit niet het geval is, zal haar angst zich weerspiegelen in het gezicht van haar kind. Het zal niet stralen van kinderlijke onschuld en blijdschap. Het zal eerder getekend zijn met duivelse trekken als een getuigenis voor het komende vonnis, dat de ouders wacht.

Het leven van een dronkaard eindigt in het gekkenhuis of in de sloot. En zijn ziel in de hel. En wat zijn nageslacht betreft… Ik schrijf niet verder, medeleven en medelijden leggen mij nu het zwijgen op. Toch zal ik verdergaan. Als een weldaad voor de toekomst, als een zegen, die beschermt en behoedt.

René Jeannel, Cursus in Algemene Biologie

Gastenboek

Laat een bericht achter in ons gastenboek!

gastenboek

Ga naar boven