Dit zijn de belangrijkste factoren die de verschillen tussen mensen bepalen. Erfelijkheid staat hierbij voor wat van de ouders bij de kinderen overgedragen of herhaald wordt. Na wat voorafging, is het duidelijk dat de kinderen slechts in beperkte mate een kopie van de ouders zijn. Het ligt in de natuur van het kind een synthese te zijn van zijn 2 ouders, 4 grootouders, 8 overgrootouders, 16 betovergrootouders enz. Naarmate het aantal voorouders rekenkundig toeneemt, neemt hun erfelijke bijdrage bij het nageslacht geometrisch af. Grafisch kan dit zo worden geduid:
Fig. 9: Erfelijkheidsvierkant
In elk van ons leven talrijke generaties en talloze personen. Het is zinvol hun pad te volgen, dat zich aftekent binnen de grenzen van de genetica.
Wat is het instrument van de erfelijkheidsoverdracht? Het ‘gen’, dat ik voortaan ‘genesis’ zal noemen, d.i. een onooglijk klein chromatine korreltje op het chromosomale snoer.
Fig. 10: Genesis op het dubbele chromosomale snoer (diploïde) naar Jennings 1
De genesis (het gen) is een geconcentreerd centrum van levende materie dat heel wat taken uitvoert: celdeling, waarbij de anatomie van organen en systemen wordt opgebouwd, fysiologische ritme, het evenwicht en de functionele synchronisatie met naburige geneses, ook wat tijdsduur betreft. Daarom moet de genesis kennis bezitten inzake (op)bouw, anatomie, weerstandsberekening, scheikunde, fysiologie, actieve en preventieve afweer, harmonie en resonantie, herstelling, voorspelling en beveiliging. M.a.w. de genesis beheerst zowat alle aspecten van vorm, ritme en tijdsduur, die bij erfelijkheid van wezenlijk belang zijn. Het is dan ook geen verrassing vast te stellen dat het aantal geneses in menselijke chromosomen variabel is en soms oploopt tot enkele duizende in een chromosomale ketting. M.a.w. hoewel het aantal chromosomen constant is, is het aantal geneses op die chromosomen niet constant.
Laat ons nu even genieten van het symfonische gedicht dat oplicht uit het mysterie van elke mens. Het werd geschreven door H.S. Jennings, een bioloog aan The California Genetics Institute en werd overgenomen door Prof. Nicolae Margineanu van The Institute of Psychology of Cluj University.
“Het is wonderlijk hoe elk van de vele duizende geneses een aparte, welomschreven functie heeft en een specifieke taak moet vervullen. Zodra één genesis wordt vernietigd of veranderd, wordt ook de organische ontwikkeling verstoord. De werking van deze geneses is bepalend voor de specifieke erfelijkheidskenmerken van het nageslacht, zoals bv. kleur van de ogen, vorm van de neus, lengte, karakter enzovoort. Verder is het ook bekend dat elke genesis een eigen, kenmerkende plaats heeft op het snoer of in het chromosoom: verschillende geneses, die een zelfde rol vervullen, hebben in de chromosomen ook steeds dezelfde plaats.
Verder is het evenzeer belangrijk op te merken dat beide ouders elk een eigen en volledige reeks geneses leveren, zodat in elke cel twee aparte types geneses aanwezig zijn (zie fig. 10). Elk van beide kettingen bezit dus het materiaal waaruit een individu kan worden opgebouwd. Voorwaar een opmerkelijke zaak. Zowel vader als moeder leveren dus, elk apart, alle biologische bouwstenen aan (binnen een kiemcel en binnen een genesis), die nodig zijn om een mens te laten geboren worden. Elk begin van menselijk leven is in feite selectie uit het aanbod van twee mensen. Of, anders gezegd, elke mens wordt samengesteld uit een combinatie van mogelijke kenmerken, die door twee mensen worden aangeleverd. Dit dubbel aanbod kan in ons leven heel wat gevolgen hebben…
De duplicatie of het kopiëren gebeurt op elk stukje van elke genesis, waarmee we ons leven beginnen. Elke cel telt een paar geneses. Elk type of kenmerk wordt in elke cel door twee doses vertegenwoordigd, een paar geneses. In elk paar geneses is er een genesis van de vader en een genesis van de moeder.
Tijdens de ontwikkeling van het lichaam hebben de verschillende paren geneses ook telkens een verschillende functie, maar de twee geneses uit hetzelfde paar hebben dezelfde functie. Is er één genesis verantwoordelijk voor de kleur van de ogen of de lichaamslengte, dan is de tweede genesis dat ook…
Wat volgt, is van uitzonderlijk en praktisch belang! Ofschoon de twee geneses binnen hetzelfde paar verantwoordelijk zijn voor een zelfde kenmerk, verschillen ze toch in de uitwerking van het kenmerk. B.v. een genesis van de vader neigt naar de productie van blauwe ogen of van zwakke hersenen, terwijl de genesis van de moeder neigt naar de productie van groene ogen of begaafde hersenen. De ene genesis kan iets goeds of gezonds voortbrengen, de andere iets minder goeds of ongezonds. Dat de natuur een dubbel erfelijk aanbod voorzien, nl. van de vader en van de moeder, wordt dus als een voordeel beschouwd. Stel dat er slechts één aanbod zou zijn, b.v. een onvolledige of gebrekkige genesis van de vader, dan zou het kind op dit vlak ook een anomalie vertonen. Dat kan b.v. een geestelijk andersvalide kind of een kind met een zenuwstoring. Als binnen datzelfde paar de genesis van de moeder normaal is, kan het gebeuren dat het kind ook geen afwijking vertoont en dat de onvolledige genesis van de vader geen nadelige gevolgen nalaat bij het kind. Mocht dat toch gebeuren, dan zijn deze gevolgen in elk geval minder opvallend. Het dubbel aanbod van geneses is een voorzorgsmaatregel: elk individu heeft twee kansen om elk kenmerk of elke functie op een normale wijze te ontwikkelen. Zijn beide geneses van eenzelfde paar onvolledig of gebrekkig, d.w.z. én van de vader én van de moeder, dan wordt dit kenmerk of deze functie bij het kind ook gebrekkig. B.v. geen huidpigment, lui, andersbegaafd enzovoort. De oorzaak van dit dubbel aanbod van geneses ligt vanzelfsprekend bij de biologische noodzaak om twee ouders, een vader en een moeder, te hebben.
De normale genesis, die het orgaan vormt en het functioneren ervan in goede banen leidt, wordt ‘dominant’ (het dominante gen) genoemd, de onvolledige of gebrekkige genesis ‘recessief’. De genesis die intelligentie produceert, is dominant, de genesis die zwakzinnigheid aanbiedt, is recessief.
1 Nicolae Margineanu, Psychologie van de Mens
2 Gen. 19,13
3 Mat. 14,33
